رفته ام باد لاستیک های ماشینم را تنظیم کنم او هم آمده است تاپنچری موتورش را بگیرد ... متوقف می شوم وباهم گپ می زنیم .. مردآپاراتی جوانی است خوش برخورد وکاربلد ...دوست وهمکارم از قول مردآپاراتی می گوید همانهایی که دردوران مدرسه بارها از کلاس ودرس اخراج می شدند امروز از وضع مالی بهتری برخوردارند .. می گویدمرد آپاراتی گفته است یادت هست من وچند نفر دیگر تنها داش آموزان درسخوان کلاست بودیم؟سرنوشت، ما را به اینجا کشانده است ،وضعمان بد نیست اما آنها که با درس خواندن میانه ای نداشتند روزگار بهتری دارند..

ماشینم را درست می کنم ودارم مسیر می پیمایم اما این گفتگو که حرف تازه ای نیست درذهنم رژه می رود درست می گوید اصلا" انگار در این مرز وبوم این بازی کهنه ایست. از قدیم الایام باسوادها آدمهایی بودند گوشه گیر ومنزوی و رندان دنیامدار مردانی بودند زیرک وزرنگ وزبل  این را از نگاه مردان وزنان هم می شود آموخت.

این که آموزش وپرورش برای آینده به کدام دسته از دانش آموزان بها می دهد تا درآینده رند دنیا دار یا باسواد گوشه نشین باشند مهم است اما مهم تر آن است که همیشه راه کوتاه تری برای دست وپاکردن زندگی مادی بهتر وجود داشته است راه میان بُری که لزوما" از مدرسه ودانشگاه نمی گذرد.

اگرازشغلهای واسطه ای که به مهارت وسواد نیاز ندارند بگذریم به صنایع وکارخانه های صنعتی هم که نظرافکنیم وضع ،مانند شغلهای واسطه ای است درآنجا حتی کارمندان اداری که با دیپلم استخدام شده اند وضعیت حقوقی متناسب تری نسبت به دارندگان مدارک بالاتر دارند که درسایر ادارات استخدام شده اند . دوستی به طنز و با بیانی که به تلخی می زد می گفت فلانی شانس آورد که نتوانست درسش را ادامه بدهد !پرسیدم چرا؟ گفت اگر درس خوانده بود الان دربهترین وضعیت کارمند اداره ای بود که درتامین مخارج خود وخانواده اش درمانده بود ...

این نوشته ممکن است دربین گروهی نا امیدی ایجادکند اما می توان از این نوشته هم چیزهایی آموخت مثلا" این که اگر نمی توانیم از راه درس خواندن گلیم خودمان را از آب بیرون بکشیم راه دیگری را انتخاب کنیم و اگر قرار است ادامه تحصیل دهیم باید بدانیم دربیشتر رشته ها با دریافت مدرک کارشناسی ره به جایی نخواهیم برد باید مرد ادامه تحصیل تا انتهای راه باشم وگرنه سرنوشت مرد آپاراتی درانتظارمان خواهد بود...